วัดพระแก้ว จังหวัดเชียงราย : สถานที่ค้นพบพระแก้วมรกต
สถานภาพและที่ตั้งของวัด
วัดพระแก้ว เป็นพระอารามหลวงชั้นตรี ชนิดสามัญ มีเนื้อที่ 6 ไร่ 2 งาน 60 ตารางวา ตั้งอยู่ที่ถนนไตรรัตน์ ตำบลเวียง อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ยกฐานะจากวัดราษฎร์ เป็นพระอารามหลวง เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ.2521
ก่อนที่จะมีชื่อว่าวัดพระแก้ว
เดิมเป็นวัดเก่าแก่ สร้างในสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐาน บริเวณนี้มีไม้ไผ่ชนิดหนึ่งคล้ายไผ่สีสุก แต่ไม่มีหนาม ชาวบ้านนิยมนำไปทำคันธนูและหน้าไม้ คงจะมีมากในบริเวณนี้ ชาวเชียงรายจึงเรียกว่า "วัดป่าเยียะ หรือวัดป่าญะ" ต่อมาในปี พ.ศ.1977 ฟ้าผ่าเจดีย์วัดนี้ จึงได้พบพระพุทธรูปองค์หนึ่งเป็นปูนปั้น แล้วนำไปประดิษฐานไว้ในอุโบสถ ต่อมาปูนบริเวณพระนาสิก(จมูก) กะเทาะออก เผยให้เป็นลักษณะเป็นแก้วสีเขียว จึงได้แกะปูนที่พอกออกจากองค์พระทั้งหมด จึงปรากฎให้เห็นเป็น พระแก้วมรกต ชาวบ้านจึงเรียกชื่อเสียใหม่ว่า "วัดพระแก้ว"
วัดนี้จึงเป็นสถานที่ค้นพบพระแก้วมรกต หรือที่เรียกเป็นทางการว่า "พระพุทธมหามณีรัตนปฏิมากร" หรือ พระแก้วมรกต อันเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของชาวไทย ปัจจุบันประดิษฐานอยู่ในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม (หรือ วัดพระแก้ว) ในพระบรมมหาราชวัง กรุงเทพมหานครนั่นเอง